Szata roślinna Pojezierza Drawskiego

Przyroda Pojezierza Drawskiego zdecydowanie różni się od tego, co można ujrzeć w pozostałych regionach północnej Polski. Na próżno szukać tu uciążliwego przemysłu i dużych aglomeracji, dzięki czemu środowisko naturalne w wielu miejscach sprawia wrażenie nietkniętego ludzką ręką. Doskonałym tego przykładem jest szata roślinna, z niezwykle licznymi zbiorowiskami i gatunkami, które trudno znaleźć w innych, mocno już przekształconych częściach kraju.

Najcenniejszymi zespołami roślinnymi na Pomorzu Zachodnim są torfowiska, nieodłącznie związane z wodami. Powstają one przez stopniowe zarastanie zbiorników wodnych masą organiczną, wytwarzaną przez obumarłe szczątki mchów, turzyc i krzewinek. Czasem taki proces trwa przez setki lat, a na koniec podłoże torfowe wypiętrza się nieco ponad otoczenie, stąd też pochodzi nazwa „torfowisko wysokie”. Uważa się, że torfowiska są zbiorowiskami klimaksowymi, czyli takimi, które po osiągnięciu stabilnych stosunków ekologicznych nie ulegają już dalszym przekształceniom.

Rosiczka okrągłolistna z pochwyconą ofiarą
Storczyk szerokolistny

Mimo dużej wilgotności i stałego dostępu do organicznej materii, niektóre rośliny torfowisk muszą uzupełniać niedobory pierwiastków. Z tego wynika m. in. słynna mięsożerność rosiczek, które chwytają i trawią owady w celu pozyskania związków azotu. Z torfowiskami związane są też inne, rzadkie i chronione gatunki: bagno zwyczajne, wrzosiec europejski i bagnica torfowa. Zbiorowiskom tego typu często towarzyszą bory bagienne, gdzie pośród karłowatych sosen można spotkać rzadkie widłaki, których przodkowie osiągali ogromne rozmiary, miliony lat temu tworząc pierwsze lasy na kuli ziemskiej.

Ewenementem na skalę krajową są jeziora lobeliowe, występujące niemal wyłącznie w północno-zachodniej Polsce. Są to zbiorniki niezwykle czyste i jednocześnie bardzo ubogie w gatunki zwierząt i roślin, z których najbardziej charakterystyczna, oprócz poryblinu jeziornego, jest lobelia. Występuje ona w strefie przybrzeżnej, tworząc rozległe zbiorowiska. Pojedyncze, białe kwiaty lobelii pojawiają się w miesiącach letnich. Poza tym okresem roślinę można poznać po charakterystycznych liściach, ułożonych w rozetę tuż przy dnie. Na Pojezierzu Drawskim stanowiska lobelii stwierdzono m. in. w jeziorach: Kaleńskim, Krzemno i Czarnówek.

W buczynie pomorskiej
Borowik szlachetny

Rozległe stoki morenowych wzgórz porastają buczyny pomorskie, tworzące wiekowe starodrzewy. Pojezierne buki osiągają 200-250 lat, a u ich stóp widuje się dywany złożone z konwalii majowej i konwalijki dwulistnej. Istnieją tu doskonałe warunki dla rozwoju grzybów: borowików, podgrzybków i kurek, które późnym latem pozyskiwane są w ogromnych ilościach. Spotykane są też grzyby podlegające ochronie, jak smardze czy trujący borowik szatański.

Źródło:
Pojezierze Drawskie – turystyka wodna 
informator turystyczny

Wydawnictwo EKO-MAP 2015