Zamek Wedlów w Złocieńcu

Ze Złocieńcem wiąże się historia jednego z trzech zamków, jakie istniały na terenie dzisiejszego powiatu drawskiego.

Złocieniecka twierdza powstała na początku XIV wieku w północno-zachodniej części miasta, w zakolu Drawy. Inicjatorem budowy była rodzina von Wedel, której nazwisko pojawia się również aktach fundacyjnych innych środkowopomorskich zamków (m. in. w Świdwinie i Kaliszu Pomorskim). Pierwotny, typowo obronny charakter budowli podkreślały grube na ponad 2 metry mury otoczone fosą. Zamek w swojej najdawniejszej postaci miał wymiary 36 x 36 m i jak przystało na warownię, strzegącą pogranicznych obszarów, był wielokrotnie niszczony i tyleż razy odbudowywany oraz udoskonalany. W ciągu wieków zmieniał się nie tylko wygląd twierdzy, ale też jej właściciele.

Od XVI w. była to własność rycerskiego rodu von Borcke (tego samego, z którego pochodziła słynna Sydonia, uznana za czarownicę i spalona na stosie). Kolejne stulecie przyniosło nowe trendy w architektonicznej stylistyce na Pomorzu Zachodnim. Dotychczasowe twierdze modernizowano i przebudowywano na komfortowe pałace. Złocieniecki zamek nabrał renesansowych cech, powstały nowe skrzydła i wieża, a nienaruszony gotyk pozostał tylko w kamienno-ceglanych piwnicach. Dalsza przebudowa, tym razem już w kierunku eklektycznym, miała miejsce pod koniec XIX wieku, pod pieczą majora Kurta von Griesheima, który był ostatnim przedwojennym właścicielem zamku.

II wojna światowa i czasy powojenne to okres stopniowego popadania zamku w ruinę. Pod koniec lat 60. ubiegłego wieku dziedziniec zamkowy służył jako plan filmowy dla ówczesnych kinowych produkcji wojennych. W ostatnich latach jego istnienia przeprowadzono prace archeologiczne, które dostarczyły cennych informacji na temat początków zamku Falkenburg. Niestety nie udało się odrestaurować zabytku – to, czego wielokrotnie dokonali budowniczowie setki lat wcześniej, okazało się niewykonalne dla władz w PRL. W 1976 r. podjęto decyzję o zburzeniu twierdzy, z której do dzisiejszych czasów pozostały jedynie fragmenty fundamentów i podziemi na wzgórzu między ul. Staszica na południowym brzegiem Drawy.

Źródło:
Powiat drawski dla aktywnych
Przewodnik turystyczny
 Wydawnictwo EKO-MAP 2016